e unan ~ seule

Vous avez emmené votre valise.
Vous vous tenez à l’entrée du couloir
où l’infirmière va venir
vous indiquer votre chambre.
Pas de sièges.
Vous attendez
debout,
sans poser la valise.
.
En bas,
une autre infirmière
vous avait indiqué
l’ascenseur,
puis
elle avait prévenu
la responsable de l’étage.
.
Vous n’êtes pas connue.
Vous pourriez
avoir quinze ans.
Ou quarante.
Vous pourriez être là,
avec un homme
qui vous accompagnerait.
Ou avec
votre mère.
Ou seule.
Le plus souvent, seule.
Kaset ho malizenn ganeoc’h.
En antre an trepas emaoc’h
m’emañ ar glañvdiourez
o vont da ziskouez deoc’h ho kambr.
Azezenn ebet.
Gortoz a rit
en ho sav,
hep lakaat ar valizenn.
.
En traoñ,
ur glañvdiourez all
he doa diskouezet deoc’h
ar bignerez,
ha goude-se
he doa kemennet
atebegez an estaj.
.
N’oc’h ket anavezet.
Gallout a rafec’h
bezañ pemzek vloaz.
Pe daou-ugent.
Gallout a rafec’h bezañ aze,
gant un den
hag a ambrouge ac’hanoc’h.
Pe gant
ho mamm.
Pe e unan.
Peurliesañ, e unan.

D’après Nicole Malinconi – Hôpital Silence

Licence Creative Commons Mis à disposition selon les termes de la Licence Creative Commons Attribution 4.0 International.

Rechercher
Fermer ce champ de recherche.
Rechercher
Fermer ce champ de recherche.

Et
Assange
?